وای باران!

وای باران!

باران

شیشه پنجره را باران شست

از دل تنگ من اما

چه کسی نقش تو را خواهد شست؟

آسمان سربی رنگ         من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ

می برد مرغ نگاهم تا دور

وای باران!

وای باران!

خواب، رویا ی فراموشی هاست

خواب را دریابیم

که در آن دولت خاموشی هاست

من شکوفایی گل های امیدم را در رویا ها می بینم

و ندایی که به من میگوید

گرچه شب تاریک است

دل قوی دار سحر نزدیک است

در میان من و تو فاصله هاست

گاه می اندیشم

می توان با لبخندی این فاصله ها را برداری

تو توانایی بخشش داری

دستهایی تو توانایی آن را دارد

چشمهای تو به من آرامش می بخشد

و تو چون مصرع شعری زیبا

سطر بر جسته ای از زندگی من هستی

دفتر عمر مرا، با وجود تو شکوهی دیگر رونق دیگر هست

می توانی تو به من زندگانی بخشی

یا بگیری از من آنچه را می بخشی

من به خود می گوییم؛

چه کسی باور کرد؟ جنگل جان مرا

آتش عشق تو خاکستر کرد 

منبع: سارا